Af skólamálum barnanna
Jæja, það er annaðhvort í ökkla eða eyra, nú eru bara settar inn fréttir dag eftir dag! Maður á kannski bara eftir að standa sig í þessu bloggstússi.
En þá er skólinn búinn hjá börnum starfsfólksins og er það okkur mikil gleði að Junior náði öllum prófum, þau náðu öll þrjú enskuprófinu, en Serbina og Joe þurfa að taka sig á í stærðfræðinni. Tekið verður á því máli strax eftir áramótin þegar ný önn hefst. Þá bætist væntanlega stærðfræðin við í "Ronaldo School" en skólinn sá hefur fram að þessu einbeitt sér að enskukennslu!
Í tilefni þess að skólinn er búinn ætlar hún Flora okkar að skella sér með Mary systur sinni og strákunum yfir til Nkhata Bay og dvelja þar hjá mömmu sinni í nokkra daga. Strákarnir verða svo eftir í þorpinu hjá ömmu sinni og koma ekkert til höfuðborgarinnar aftur fyrr en í janúar.
Þá er hinni ágætu Malawi week lokið í skólanum hjá Kristrúnu. Búið að vera mikið fjör og margt að gerast. Ekki þótti henni leiðinlegt að fara í "alþjóðlega skrúðgöngu" í gær og marsera þar með Imbu, Indriða og Þuru undir íslenska fánanum. Mikill heiður fyrir stubbinn að vera þarna með stóru krökkunum og fá að leiða Þuru sína. Íslensku pönnukökurnar hennar Floru vöktu líka mikla lukku hjá bekkjarfélögunum þannig að þetta fór allt einsog best varð á kosið. Eftir hádegið fór hún svo að heimsækja Janie vin sinn og það var alveg "ótrúlega skemmtilegt" að hennar sögn, þau sulluðu í lítilli sundlaug, hoppuðu á trampolíni og svo sáu barnfóstrurnar um að skemmta þeim með blöðrum og guð veit hverju. Ekki amalegur dagur þetta.
Air Where Are We
Jæja, þá er hún Ása búin að yfirgefa okkur og komin heim í kuldann og skammdegið á Íslandi. Við söknum hennar auðvitað ógurlega, og það gerir væntanlega John líka. Svenni hefur nú reynt að sjá til þess að arfleifð Ásu lifi aðeins í garðinum í area 10 og sér til þess að drengurinn fái sinn matarskammt á morgnana þegar hin börnin eru farin í skólann. En heimferð Ásu gat nú auðvitað ekki gengið alveg áfallalaust, enda við í Afríku þar sem allt getur gerst, eða einsog sumir segja “This is Malawi, you have to suffer”!! En nei nei þetta er nú alls ekki þannig svona yfirleitt, maður bara lætur svona þegar maður er búinn að bíða í 2 mánuði eftir síma og tvo í viðbót eftir útlandalínu og þegar rafmagnið fer í tíunda skiptið þá vikuna og svona ...
En Ása átti sum sé að fljúga til Nairobi með Air Where Are We, öðru nafni Air Malawi á föstudagseftirmiðdegi, eitthvað um fjögur leitið. Við vorum að sjálfsögðu öll mætt út á völl vel fyrir áætlaða brottför einsog skipulögðum einstaklingum sæmir. En þá er okkur sagt að því miður þá hafi flugið verið fellt niður, og núna verði bara flogið til Dar Es Salaam kl sjö og þaðan til Nairobi og svo til Dubai. Þetta var auðvitað hið versta mál þarsem þetta þýddi jú að tengiflugið til London færi fyrir lítið. Upphófst nú mikið þref og málþóf sem gat svosem ekki endað á neinn hátt nema þannig að taskan var tékkuð inn og miðanum breytt, enda ekkert annað flug í boði útúr landinu þennan dag. Afgreiðslupilturinn sagði okkur að við hefðum bara átt að staðfesta miðann, þessu hefði verið breytt fyrir 3 dögum! En við sögðum á móti að okkur hefði aldrei verið sagt að staðfesta miðann, enda væri hann nýkeyptur og allt það. Aumingjans drengurinn fór bara undan í flæmingi þegar Ása ætlaði að fara að heimta “compensation” þarsem hún myndi að öllum líkindum þurfa að kaupa sér gistingu – enda á Air Where Are We væntanlega enga sjóði til að nota í slíka vitleysu! Við sum sé gátum ekkert gert annað en að skutlast heim og reyna bara að njóta þessara aukaklukkutíma sem við skyndilega áttum saman. Svo var farið aftur á völlinn í tíma til að ná kvöldvélinni og við fjölskyldan biðum þar til við sáum Ásu og hina farþegana vera komna í gegnum þær hindranir sem þarf að fara í gegnum. Við vissum það svo ekki fyrr en hún var komin til Íslands að þarna var fjörið rétt að byrja. Kl 7 var engin vél, hún var víst stopp í Blantyre eftir að hafa seinkað frá Jóhannesarborg eða guð veit hvaðan. Kl tíumínútur yfir átta var þeim tilkynnt að vélin kæmi klukkan átta, og varð víst lítið um svör þegar fólk sagðist nú ekki trúa því!! Þónokkru seinna var lagt af stað og þá til Dar Es Saalam, og komið þangað örfáum mínútum fyrir miðnætti, en þá stóð svo illa á að það átti að fara að malbika flugbrautina þannig að ekki var hægt að halda áfram fyrr en morguninn eftir. Þar sem Air Malawi á auðvitað enga peninga frekar en aðrir hér í landi var fólkinu haldið í vélinni til klukkan 4 um nóttina og þá var því hleypt inn í flugstöðina þar sem það hneig niður örmagna af þreytu og svaf til morguns þegar loks var lagt af stað til Nairobi. Á þessum tímapunkti var allavega Ásu orðið nokk sama um allar tímasetningar og seinkanir og ákvað bara að láta það ráðast hvort hún næði yfirleitt nokkurntíman vél frá Nairobi til London! En með einhverri yfirnáttúrulegri aðstoð gekk það upp og áður en hún vissi af var hún komin upp í vél hjá Kenyan Airways sem átti að fara til London. Þá kom að sjálfsögðu næsta töf sem varði í nokkra klukkutíma. Konurnar við hliðina á henni fóru víst eitthvað að óskapast yfir þessu, en fengu þá beint í æð ferðasögu Ásunnar og ákváðu þá að láta af öllum frekari kvörtunum! Segir svo ekki meira af þessari ferð annaða en það að stúlkan komst heilu og höldnu til landsins bláa, reyndar farangurslaus, en gleymst hafði að setja töskuna hennar með í vélina frá Lilongwe þannig að hún fór ekki fyrr en daginn eftir og þá til Addis Ababa og þaðan Amsterdam og svo til Íslands. Ég hef þó haft fregnir af því að taskan og innihald hennar (að stórum hluta efnisbútar af hinum ágæta efnamarkaði Lilongweborgar) hafa skilað sér til eigandans öllum hlutaðeigandi til mikillar ánægju.
Svona fyrir utan sögur af flugi og töfum þá er hér allt með kyrrum kjörum. Nú er sumarið skollið á með látum og hitinn alveg hroðalegur. Ekki bætir úr skák að báðar loftkælingarnar í húsinu okkar tóku uppá því að bila, og við bíðum eftir því að viðgerðamönnunum þóknist að láta sjá sig. Sennilega er voða mikið að gera hjá þeim greyunum, væntanlega allir sem vettlingi geta valdið að þenja loftkælingarnar til hins ítrasta og þá er ekki að sökum að spyrja, business booms!!
Annars hefur verið svokölluð Malawi Week í skólanum hjá Kristrúnu. Þá kynna grislingarnir sér siði og venjur Malawa. Búið að vera mikið fjör, þau mættu í Malavískum búningum á mánudag, fóru á markað og skoðuðu Malavískan “kofa” á þriðjudag, í gær voru þau frædd um Malavísk leikföng og fengu að prófa, í dag var svo alþjóðlegur dagur með skrúðgöngu og græjum. Flora bakaði fyrir okkur íslenskar pönnukökur sem unginn fór með í skólann til að leyfa hinum að smakka og tókst það afar vel. Markaðsferðin var líka mikið fjör, þau mættu öll með 100 kwatcha svo þau gætu prúttað á markaðnum. Kristrún kom heim með stuttbuxur, bol, karamellur og hafði þar að auki keypt einhverja drykki sem hún og pabbi hennar gæddu sér á í hitanum á markaðnum. Greinilega alvöru bisnisskona að ná að versla allt þetta fyrir andvirði 50 íslenskra króna!
Matreiðsluskóli Ásu
Þá er best að reyna að koma hér inn smá fréttum, en Pravda hefur stundað ítarlega ritskoðun undanfarið, svo mjög að fréttasendingar hafa legið að mestu niðri.
En annars er það helst að frétta af okkur héðan úr hinu hlýja hjarta Afríku að Ása hefur staðið í umfangsmiklum matartilbúningi, hefur gengið svo langt að hún er allt að því búin að stofna hér matreiðsluskóla. Húsnæði skólans er enn sem komið er í húsi nokkru í area 10 og eini skráði nemandinn sem stendur er Flora, en það eru miklar líkur á því að ef kennarinn væri ekki að fara til Íslands í lok vikunnar þá myndi starfsemin aukast og nemendum fjölga mjög. En Flora hefur verið í ströngu námi hjá Ásu og er þegar búin að sanna sig í bakstri og öðrum matargerðarlistum. Er búin að baka súkkulaðiköku, eplaköku, pönnukökur auk þess sem hún og hennar maestro hafa útbúið súpur, kartöflustöppu, linsubaunabuff og önnur gastrónómísk meistaraverk. Við hin njótum góðs af og erum þvílíkt ánægð með trakteringarnar. Þetta er þó ekki allt, því Ása hefur einnig verið með John, son Floru, í nokkurskonar matarmeðferð. Meðferðin fer þannig fram að þegar hin börnin eru farin í skólann setjast þau á veröndina og Ása gæðir John á ýmiskonar matvælum sem öll eiga það sameiginlegt að vera prótínrík. Hún er nefnilega sannfærð um að John blessaður karlinn þjáist af prótínskorti, og hefur þar fyrir sér útstæðan maga og gisið hár. Miklar rannsóknir hafa farið fram á málinu og millilandasímtöl við hjúkrunarfræðinga og var það helsta niðurstaðan að rétt væri að prófa áðurnefndan prótínkúr. Hvað niðurstöður varðar má a.m.k. segja að ekki hafi drengurinn haft verra af viðurjörningnum, en bumban er í sjálfu sér jafn útstæð, en það kann að stafa af því að hann hefur sennilega kviðslitnað í fæðingu og ekkert verið gert í því.
Annars er allt með kyrrum kjörum í garðinum hjá okkur þessa stundina. Ekkert stríð á milli fjölskyldna svo við vitum allavega. Nýjasta þróunin þar er sú að Svenni samdi við dagvörðinn okkar að taka krakkana í kennslu í ensku svona sirka klukkutíma á dag fjóra daga vikunnar. Hann tók vel í það og er núna með þau í tímum eftir hádegið frá mánudegi til fimmtudags. Það virðast allir ánægðir með þessa skipan mála, krakkarnir sitja þæg og góð og læra hjá honum, og honum finnst þetta ekki leiðinlegra en svo að þessi klukkutími teygir sig oft uppí tvo jafnvel þrjá tíma. Kristrún tekur yfirleitt ekki þátt í þessu, við ákváðum að það myndi ekki ganga, hún myndi dóminera þetta allt of mikið, en einstaka sinnum þegar hún er búin að læra heima fer hún og situr aðeins með þeim. Hún var ansi góð með sig einn daginn, sagðist hafa verið "Annie" í tímanum hjá Ronaldo, en Annie er aðstoðarkennarinn í bekknum hennar!
