Af okkur í hlýju Afríku

Af sérhönnuðum prikum, lemontrjám og fleiru

Jæja, ekki er það nú gott að þurfa að byrja hverja færslu hér með því að afsaka hvað það er langt síðan síðast – en það má vona að það standi til bóta, eða annars er kannski öllum sama;)

En hér hefur lífið gengið sinn vanagang frá áramótum. Skólinn byrjaður og kominn á fullt skrið, heimalærdómur á hverjum degi þessa önnina sem er bara gott mál. Kristrún alltaf jafn ánægð í skólanum, má ekki missa af neinu, var t.d. frekar miður sín í síðustu viku þegar hún gerði sér grein fyrir því að með því að fara með okkur til Monkey Bay þá myndi hún missa af skólanum á föstudeginum. Sættist nú samt á það að koma, alltaf jafn gaman í Chirombo, og svo fannst henni ekki verra að þær systur Imba og Þura yrðu samferða okkur niðreftir.

Ferðin til Monkey Bay gekk vel, þar var allt með kyrrum kjörum. Kristrún lék sér við vini sína á ströndinni. Tíndi sítrónur úr trénu við Strandkot, reyndar heita þær ekki sítrónur hjá henni, heldur lemon. Við mæðgurnar urðum raunar mjög imponeraðar um daginn þegar við komumst að því að í garðinum okkar hér í Lilongwe er, hvorki meira né minna, en okkar eigið “lemontré”!! KI fannst við ekki lítið heppin fjölskylda að vera bæði með Mangotré og Lemontré í garðinum, fyrir svo utan öll önnur gæði sem honum fylgja. Verst bara að henni dettur ekki í hug að leggja sér neitt slíkt til munns! Vill frekar að sinn matur komi úr dýraríkinu. En aftur að Monkey Bay, þar kom þetta líka ógurlega úrhelli á laugardeginum, ætlaði aldrei að hætta að rigna, og stráþakið í Strandkoti lak svona hér og hvar. Svosem ekkert til vandræða samt. Á sunnudeginum var svo aftur komin þessi líka blíða, algjörlega heiðskírt og malavískt sólskin þannig að við íslendingarnir drifum okkur í siglingu á vatninu, á Möllunni góðu. Það var yndislegt að vanda, aðeins farið í land í einu þorpinu til að dæla vatni úr bátnum og veita þorpsbúum eitthvað til að hlæja að! Svo siglt áfram og stoppað til að synda og hafa það notalegt.

Við lentum reyndar í smá skakkaföllum um daginn þegar sjálf húsfrúin (ef frú skyldi kalla) kom að næturverðinum við þá iðju að reyna að fiska töskuna hennar útum opinn glugga með sérhönnuðu priki. Frúin ærðist af reiði, öskraði og æpti, stökk að glugganum og hrifsaði töskuna sína, hljóp með hana inn í stofu og þá kom til kasta heimilisföðurins að taka málið í sínar hendur, sem hann og gerði. Hann náði kauða og kallaði út liðsinni með því að ýta á neyðarhnapp. Þetta voru ógurleg læti sem enduðu í því að verðirnir sem komu náðu að finna prikið og kauði var færður í burtu. Nóg af svona leiðindasögum, en þetta varð til þess að við tókum okkur aðeins í gegn, fengum okkur gardínur fyrir vinnuskot og stofur og reynum að vera ábyrg og ekki með töskur á glámbekk!!

Nóg í bili, fleiri sögur úr sveitinn síðar ....

posted by Sigfríður @ 11:50 f.h.