Af okkur í hlýju Afríku

gestur, páskar og tannlaus túkall

Þá fer maður loks í það að setja inn smá fréttir af familíunni og gestinum, en auðvitað ekki fyrr en komnar eru fram áskoranir um nýtt efni þarsem það sem hér hangir inni sé löngu orðið old news – já og ekki fyrr en gesturinn er floginn í burtu!

Hrönnslan er sum sé búin að vera hjá okkur í mánuð og flaug á brott frá Afríkunni í gær, ætti að vera komin til Amsterdam núna og rétt við að drífa sig í síðasta áfangann á ferðalaginu og komast alla leið heim. Það var ógurlega gaman að hafa hana hér hjá okkur, og við höldum að henni hafi nú bara líkað vistin ágætlega! En það hefur að sjálfsögðu ýmislegt verið í gangi. Við fórum auðvitað með gestinn til Monkey Bay og dvöldum í fínu yfirlæti í Chirombo einsog alltaf. Þríeykið Hrönn, Svenni og Kristrún höfðu það gott á ströndinni og við ýmis þorpsstörf á meðan ég var í vinnunni og svo reyndum við að gera eitthvað skemmtilegt saman þess á milli. Við stunduðum til dæmis siglingar á malavískum dugout, og þær Hrönn og Kristrún voru bara orðnar ansi lagnir kanósiglingamenn. Um páskana drifum við okkur svo í ferðalag til norður Malawi. Fórum alla leið til Nyika, sem var alveg meiriháttar. Landslagið svolítið svona íslenskt!! Þetta er í rúmlega 2600 metra hæð yfir sjávarmáli og því bara kalt ... við vorum þarna í flíspeysum og gönguskóm og hefðum alveg þegið að vera með vindúlpurnar líka!! Hrönn og Kristrúnu var skítkalt, sérstaklega fyrsta kvöldið og söknuðu þess að vera ekki með úlpur og húfur. Þarna fórum við í smá safariferðir, en það var nú svosem ekkert spes mikið af dýrum þarna, reyndar fullt af zebrahestum sem var auðvitað gaman að sjá. Fórum svo öll á hestbak, reyndar ekki zebrahestbak, en komumst ansi nálægt zebrunum samt. Meira að segja húsfrúin fór á bak, reyndar í taumi hjá einum hestasveininum, þorði ekki annað, en var samt ansi góð með sig að hafa ekki fríkað út þegar hestur hestasveinsins fældist aðeins útaf taumnum og allt fór í smá vitleysu. En voða gaman að dúllast þetta úti og skoða heiminn af hestbaki. Var nú samt óskup fegin að komast aftur að húsi og af baki, svona hræðslupúkar náttla allir stífir og ómögulegir og maður því hálf eitthvað lufsulegur eftir ævintýrið. En þau hin voru auðvitað einsog herforingjar við þetta enda vant fólk á ferð! Eftir Nyika keyrðum við svo enn norðar og til Livingstonia. Það var líka frábært upplifelsi, þrátt fyrir að ég allavega hafi haldið að mín síðasta stund væri að renna upp þegar við keyrðum upp fjallveginn sem liggur frá ströndinni og upp að bænum. Þvílíkur hryllingur. En þegar á staðinn var komið gistum við á gistiheimili sem heitir Stone House og er hálft safn og hálft gistiheimili og er í húsinu sem Dr. Robert Laws og frú bjuggu í, en þau voru aðalsprauturnar í þessari Livingstonia Mission hér um þarsíðustu aldamót. Fórum svo í páskamessu í fínu kirkjunni þarna, þar sem er þessi ógurlega fíni gluggi með steindu gleri og mynd af Livingstone að hitta höfðingjana á svæðinu! Hrönn stóð fyrir þessari messuferð, fannst ekki annað hægt en að upplifa það að fara í flotta messu í Malawi. Keyrðum svo til Mzuzu, aðra leið en við komum, veg sem er ekki malbikaður og svona doldið skrjóðslegur en mun skárri en fjallahryllingurinn þarna hinn. Gistum eina nótt í Mzuzu, lentum þar á þessu fína páska bbq, fullt af fólki sem tróð þvílíkt í sig af mat, nóg af krökkum og allskyns leiktækjum og græjum. Hrönn fékk að sjá traditional dances, en lagði ekki alveg í að taka snúning með Ngoni warrior. Sá sami bauð raunar Kristrúnu upp í dans en hún afþakkaði blessuð, hafði of mikið að gera í fjörinu með krökkunum. Keyrðum svo heim meðfram ströndinni, stoppuðum aðeins í Nkhata Bay og svo í Chinteche þannig að hægt væri aðeins að leyfa gestinum að sóla sig eftir allar fjallaferðirnar.

Annars gerðist það helst í lífi Kristrúnar í þessu páskafríi að hún ákvað að þakka foreldrum sínum kærlega fyrir gott samstarf í svefnmálum en nú væri kominn tími til að þeim fasa lyki, og sagðist héðan í frá ætla að sofa ein í sínu herbergi! Sem hún hefur gert og bara gengið einsog í sögu. Svo náði hún þeim áfanga að missa tvær framtennur í efri góm og er því sannkallaður tannlaus túkall þessa dagana – meira að segja pínu “þmámælt” þarsem fyrirstöðuna vantar þarna fyrir miðjum munni!

Já, svo má náttla ekki gleyma páskaegginu, en Íslandspóstur og einhverjir auglýsingamenn voru svo vinsamlegir að senda okkur hér í útlandinu þetta líka fína páskaegg. Þetta var eitthvað svona dæmi til að kynna þessa líka fínu sendiþjónustu hjá póstinum. En páskaeggið kom vel fyrir páska og alveg gjörsamlega í fullkomnu standi!! Við skildum það reyndar eftir heima þegar við fórum í páskaleiðangurinn, en réðumst á það í gærkvöldið og náðum að borða helling. Fengum reyndar einhvern ótrúlega fríkaðan málshátt, man hann ekki alveg, en hann var svo skrítinn að það þurfti orðskýringu með, hef aldrei áður séð páskaeggjamálshátt þar sem fylgir neðanmálsgrein með!!

posted by Sigfríður @ 7:28 f.h.